Binnenland!!!

He lieve mensen,
Hier ben ik weer! Terug van weggeweest! Na mijn trip naar Galibi waarover ik de laatste keer geschreven heb zijn er alweer bijna 2 weken voorbij gegaan. In die tijd ben ik weer een hoop op pad geweest. Met twee andere stagiaires en een broer van 1 van de twee zijn Anne, Ilse en ik naar Nieuw Nickerie gegaan. Dat is de tweede stad van Suriname, helemaal in het westen. We zijn er met een bus naar toegegaan. Dat soort dingen kost hier echt niks. Ik geloof dat we iets 2 euro voor n kilometer of 200 betaalden. De stad zelf stelde echt totaal niks voor. Zonsondergang op Zeedijk moest geweldig zijn, maar helaas, het was bewolkt. We zijn de volgende dag wel met een gids naar natuurgebied Bigi Pan gegaan. Dat was echt prachtig.Je vaart tussen bossen door naar een groot meer en ziet de meest geweldige vogels. Woensdagmiddag weer terug langs rijstvelden en erg Nederlands aandoende polders. Donderdagavond was er avondvierdaagse in de stad. Dit doet je meer denken aan een aftreksel van het Braziliaanse carnaval. Heel veel groepen lopen dansend en muziekmakend door de stad. Leuk om mee te maken! Het viel wel weer op dat de aankomende verkiezingen weer een belangrijke rol speelde. De groep van NDP was wederom de grootste groep die meeliep. Dit is de groep van Bouterse. Onder de jongeren is hij echt heel erg populair. Zij denken niet aan zijn verleden, maar denken dat hij iets kan veranderen…
Zaterdag zijn we naar Boven-Suriname gegaan met de andere drie meiden van school, Sanne Yvon en Cieleke. Dit is zuidelijk Suriname, maar heet Boven-Suriname omdat daar de rivieren ontspringen. We moesten eerst 4 uur over bauxietwegen, waardoor onze witte bus rood was en daarna een uur met de boot tot Menimi. Een vakantieoord waar we zouden overnachten. Dit is van Mantje. Mantje is een Sarramacaan (bosnegerstam) en we hebben ontzettend met hem gelachten. We hebben veel gezongen en gedanst samen met Marcel onze gids en Mantje. We hebben hen de vogeltjesdans geleerd, dat was echt geweldig. Mantje heeft het met een radiootje opgenomen en gaat het leren om aan andere toeristen t hangmattene laten zien! Naast Marcel en Pije (Mantje) was er ook nog een kok met ons mee. Dat was de heer Guno Rudi Lepelblad ookwel Lepe genoemd. Marcel wordt ook wel soep genoemd dus het werd als snel SOEP eet je met een LEPEL uit een MANTJE. Maar ok…over de heer Lepelblad. Hij was een combinatie tussen een indiaan en een chinees, maar blank met blauwe ogen. De eerste dag droeg hij een t-shirt met de tekst: Ik ben al 60 wie helpt mij met oversteken. Hij vertelde de hele tijd verhalen, bijv. over zijn kleindochter in Nederland die zwarte poppen in de gevangenis stopt. Maar het engste aan die man vond ik dat hij precies kon vertellen hoe ik me voelde en hoe ik in elkaar zit…en dat deed ie nog graag drie keer per dag ook…vreselijk!
Zondag zijn we met ons ‘personeel’ weer 4 uur gaan varen tot Apiapaati waar we de nacht door zouden brengen. Ondertussen was het gaan regenen en het hield niet meer op. We zijn na het eten via de Tapawatravallen naar Asidonhopo gevaren waar het feest van de Granman zou zijn. De Granman is het hoofd van de Sarramacanen en hij staat onder de president als bestuurden van zijn stam. In november 2003 is de vorige Granman overleden. Hij wordt dan eerst 3 maanden opgebaard, dan is de begrafenis en dan is er een jaar van rouw. Na dat jaar wordt met rituelen alles afgesloten, is er een feest en kan de nieuwe Granman aangesteld worden. Wij waren bij dit laatste feest. President Venitiaan was er ook, hem hadden we ook al in de kerk gezien. Er werd gezongen en gedanst door de vrouwen en later was er nog een drumband, maar toen gingen wij terug om in hangmatten te gaan slapen. We kwamen ook een Surinamer tegen met zijn Helmondse vrouw die in Eindhoven woont. Hij is familie van de Granman en heeft vcor ons een ontmoeting met de Granman geregeld. Dit is heel bijzonder, wqnt gebeurd bijna nooit. Voor Marcel was het helemaal speciaal, want hij is Sarramacaner en had nog nooit een Granman ontmoet.
Toen we terugvaarden in de Korjaal (kleine houten boot) moesten we steeds stukken in het donker door het bos lopen en door dorpen….echt eng!
Maandag hebben we door het regenwoud gewandeld naar de Ananasberg, het regende keihard. Ik weet nu weer waarom regenwoud ook al weer regenwoud heet. Je had vanaf de berg wel een heel mooi uitzicht. ’s Middags zijn we nog naar een Botopasi gegaan, 1 van de dorpen. Iedereen woont hier nog in houten huisjes en leven van jagen en landbouw. De kinderen lopen bijna, of helemaal bloot rond. Alles wordt in de rivier gewassen en gedaan. De vrouwen dragen alles op hun hoofd, net Afrika. Maar prachtig om een keer te zien. Typisch is dan wel weer dat er ineens een geluidsinstallatie staat of een telefoon.
Dinsdag hebben we Gujaba, het grootste dorp nog bezocht en zijn we teruggereisd. Het was echt fantastich om het leven in deze dorpen te ;eren kennen en het was ontzettend gezellig met Marcel en Mantje. Een zeer geslaagde trip dus! Morgen gaan we naar Groningen met Andre Vonsee, Maandag begint de school alweer en dan komen (hopelijk) de interessante verhalen over het onderwijs. En ja, ik ben al op 1/3, wat gaat de tijd snel…
Heel veel groetjes en tot de volgende keer maar weer!
Lieke